Πρόσφατα, έπεσα πάνω σ’ ένα πολύ ενδιαφέρον post με τίτλο “don’t visit Greece” από τον pistirikos.net και είπα να το μοιραστώ μαζί σας γιατί μου προκάλεσε ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων και αντιδράσεων, από δυσφορία και αγανάκτηση μέχρι συμπαράταξη και συμφωνία. Και αυτό είναι κάτι που δεν το συναντάμε συχνά! Θέλησα λοιπόν να αναλύσω λίγο παραπάνω τα γραφόμενα.
Λέει, με απλά λόγια, ο pitsirikos, ότι αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι λεφτά, αλλά περισσότερη δημοκρατία. Συνεπώς καλεί τους ξένους (το κείμενο είναι γραμμένο στα Αγγλικά) να ΜΗΝ επισκεφθούν την Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι. Μάλιστα, αναφέρει το παράδειγμα της χούντας του ’67 όπου παρόμοιες παραινέσεις υπήρχαν και τότε, έτσι ώστε η χώρα να απομονωθεί (και άρα να απομονωθούν και οι συνταγματάρχες).
Αντίδραση 1η: Είναι τρελός αυτός ο πιτσιρίκος; Καλεί το τουριστικό κεφάλαιο να αποφύγει φέτος τη χώρα μας και να χάσουμε ένα σωρό δολάρια και ευρώ; Οργή… Μήπως είναι ένας από αυτούς τους δήθεν αριστερούς που ισοπεδώνουν τους πάντες και τα πάντα;
Αντίδραση 2η: Για μισό λεπτό… Έχει κάποιο δίκιο… Όλοι περιμένουν ότι φέτος ο τουρισμός θα πάει καλύτερα από πέρυσι. Αναμένονται σημαντικά έσοδα που θα βοηθήσουν την πρωτογενή τουριστική παραγωγή (ξενοδοχεία, εστίαση κ.λπ.) αλλά και τη δευτερογενή (διόδια δρόμων, νέα έργα κ.λπ.). Και όλα αυτά θα έσωζαν τη χώρα; Σαφώς όχι. Απλώς θα παρέτειναν το χρόνο κατάρρευσης με μια ανάσα μετρητών. Νέα προβλήματα και νέες φορομπηχτικές τακτικές, από… Σεπτέμβρη.
Αντίδραση 3η: Ο περισσότερος κόσμος συμφωνεί ότι, απ’ τη μια, η χώρα δεν χρειάζεται (ή δεν μπορεί να αντέξει) εκλογές και, απ’ την άλλη, η κυβέρνηση αυτή δεν τα πάει και τόσο καλά (ή καθόλου καλά). Αν, πάλι, εδημιουργήτο μια κυβέρνηση συνεργασίας, τότε με τη σύμφωνη γνώμη (λέμε τώρα!) του 50+% του ελληνικού λαού, θα προχωρούσαμε «μπροστά» σε νέα… «νομιμοποιημένα» εγκλήματα κατά της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και ποιότητας ζωής. Μήπως ο τρόπος να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο είναι ένα ισχυρό πολιτικό αλλά και οικονομικό σοκ; Εάν, εν προκειμένω, χανόταν το εισόδημα «Τουρισμός 2011», τότε θα βρισκόμασταν πιο κοντά στη χρεωκοπία ή στην αναδιάρθρωση. Οι αγανακτισμένοι πιθανόν να αποκτούσαν νέα ορμή και εκείνοι εκ των 300 που βγάζουν κορώνες περί «δημοκρατικών θεσμών» να μαζεύονταν λίγο. Θα καταλαβαίναμε με ισχυρό τρόπο ότι μέχρι… το επόμενο καλοκαίρι που θα έρχονταν οι επόμενοι τουρίστες, θα έπρεπε να γίνει κάτι δραστικό για να αντέξουμε.
Μπορεί να συμφωνείτε ή να διαφωνείτε με τα παραπάνω. Αυτό όμως στο οποίο σίγουρα θα συμφωνήσουμε όλοι είναι ότι η κατάσταση μας οδηγεί και μας «μαθαίνει» να σκεφτόμαστε με νέους τρόπους. Αυτά που γράφω παραπάνω, πριν μερικούς μήνες μπορεί να ήταν έως και αιρετικά. Σήμερα όμως, τα αναλύουμε ως «συζητήσιμες» επιλογές.
Σε προηγούμενο post είχα μιλήσει για το «πολιτικό ειδικό βάρος» των αγανακτισμένων και είχα καταλήξει ότι φυσικά και υπάρχει. Εκείνο το βάρος σε συνδυασμό με νέους τρόπους σκέψης και ενέργειας (όπως ο πιο πάνω… αιρετικός) είναι το μείγμα που θα μας οδηγήσει στην πνευματική απελευθέρωση από τα κλασσικά κομματικά δίπολα ή πολιτικά τρίπτυχα!
