Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου παλινωδίας στα θέματα που μας αφορούν άμεσα, τα σχετικά με την οικονομική κρίση, τους φόρους επί φόρων που επιβάλλονται και γενικότερα τα θέματα οικονομικής πολιτικής.
Ανακοινώνονται μέτρα, πολλές φορές τόσο «αδούλευτα» και πρόχειρα, τα οποία προκαλούν την έκπληξη και την οργή των συμπολιτών μας, τόσο με την πρωτοφανή «αγριότητά» τους όσο και με τον απόλυτο και σχεδόν απολυταρχικό τρόπο που επιβάλλονται (όλοι π.χ. γνωρίζουμε για τις αιτιάσεις περί αντισυνταγματικότητας των «εκτάκτων εισφορών»). Είναι προφανές στο «γκουβέρνο» μας ότι αυτά τα μέτρα δεν μπορούν να περάσουν εύκολα αλλά πρέπει οπωσδήποτε να περάσουν γρήγορα! Πρέπει λοιπόν να βρεθεί ένας τρόπος να μας κάνουν να τα «χωνέψουμε», να μας «χρυσώσουν το χάπι».
Και τι κάνουν; Ανακοινώνουν μέτρα πρωτοφανούς αγριότητας είτε με διαρροές είτε με δημόσιες εμφανίσεις υπουργών στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία κατ’ αρχήν προκαλούν έντονες-εντονότατες αντιδράσεις. Αυτές οι αντιδράσεις έχουν σκοπό να «απορροφήσουν» τους αναπόφευκτους κραδασμούς της κοινωνίας, να μας κάνουν να το συζητήσουμε έντονα, να γράψουν οι εφημερίδες και οι bloggers γι’ αυτά, μέχρι του σημείου να τα θεωρούμε σίγουρα.
Ακολούθως, οι κυβερνόντες προχωρούν στο… προκείμενο. Ανακοινώνουν επισήμως τα «αναθεωρημένα» μέτρα, τα οποία είναι κατά τι ελαφρότερα και πιο εύπεπτα από τους πολίτες. Τότε, όλοι μας αναστενάζουμε με ανακούφιση (!) και λέμε «και μη χειρότερα». Οι αρνητικές προσδοκίες μας είχαν «χτυπήσει ταβάνι» και τώρα που μας δίνουν μια νέα συνταγή «light μιζέριας» την αποδεχόμαστε ευκολότερα. Ιδού ένα παράδειγμα: Μας είπαν ότι θα εξισωθεί ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης με αυτό του πετρελαίου κίνησης. Αυτό έγινε πολύ πριν την έναρξη της χειμερινής σαιζόν. Φοβηθήκαμε όλοι ότι δεν θα μπορούμε να «ζεστάνουμε το κοκαλάκι μας» και το συζητούσαμε επί μήνες. Και προσφάτως, ανακοινώθηκε ότι θα γίνει φέτος μια «μικρή» αύξηση και η πλήρης εξίσωση θα γίνει από του χρόνου. Προσέξτε: Μικρή αύξηση. Δηλαδή «μόνο» 10%, όπως βγάζει ο πρόχειρος υπολογισμός μου. Έτσι, ο λαός καταπίνει και αυτό το «ποτήριο» και λέει «και μη χειρότερα».
Εκφραστές αυτής της πολιτικής είναι ορισμένα στελέχη της κυβέρνησης, τα οποία είναι τοποθετημένα σε θέσεις-κλειδιά, με σκοπό να «βγαίνουν μπροστά» και να γίνονται αποδέκτες των πρώτων σφοδρών αντιδράσεων, παίζοντας το ρόλο του κυματοθραύστη. Είναι άνθρωποι οι οποίοι έτσι κι αλλιώς δεν χαίρουν καμίας ιδιαίτερης εκτίμησης από το λαό και που οι πολιτικές τους φιλοδοξίες έχουν μάλλον φτάσει στο μέγιστο δυνατό. Μπαίνουν λοιπόν μπροστά για να απορροφήσουν τους κραδασμούς και κατόπιν να μπορέσει ο αρμόδιος υπουργός να εκτελέσει το αρχικώς σχεδιασμένο πλάνο του, κάπως ευκολότερα.
Κατά την άποψή μου, αυτό κινείται στα όρια της απάτης. Αν αυτά γίνονταν σε κάποια σωστή «δουλειά» ή επιχείρηση, ο ιθύνων νους θα είχε «πάρει πόδι» μια ώρα αρχύτερα. Εμείς, πάλι, οι πολίτες πρέπει να κρίνουμε αυτά τα μέτρα στο πραγματικό τους μέγεθος και να μην μπαίνουμε στη λογική του «πάλι καλά, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου