Το αναμενόμενο «κούρεμα» του χρέους έγινε. Σύμφωνα με τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου θα ήταν 21%, αργότερα αρχίσαμε να το αυξάνουμε, μέχρι που οι ξένοι τραπεζίτες είπαν «όχι περισσότερο από 40%». Τελικώς, η «μπίλια» έκατσε στο 50% με την «ενεργοποίηση του υπερόπλου» όπως αποκαλέστηκε η απειλή του Γερμανογαλλικού άξονα ότι θα προχωρήσει σε μονομερή και μη εθελοντική μείωση. Λίγες μέρες πριν ο κ. Λουκάς Παπαδήμος έγραφε σε κυριακάτικη εφημερίδα ότι το κούρεμα σε ποσοστό μεγαλύτερο του 21% θα είναι καταστροφικό.
Δεν ξέρω τελικά ποιο είναι το ιδανικό «μείγμα κουρέματος». Ξέρω όμως τι πρέπει να γίνει από εδώ και στο εξής: Το επόμενο διάστημα, οι Ελληνικές τράπεζες θα «κοιτάξουν» το χαρτοφυλάκιό τους και θα κάνουν τον υπολογισμό της ζημιάς τους. Θα πρέπει να γίνουν λογιστικές εγγραφές στα βιβλία τους, εν όψει κλεισίματος του τελευταίου τριμήνου του έτους (“4Q”) και φυσικά αυτοί οι αριθμοί να γραφτούν στους ισολογισμούς τους.
Μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, οι τράπεζες θα κλείσουν ακόμη περισσότερο τις «κάνουλες» του δανεισμού. Ίσως αυτό να είναι και λογικό: Πρέπει να εκτιμηθεί το μέγεθος της ζημιάς έτσι ώστε «τρέχοντας» νέα σενάρια να δουν οι αναλυτές ρίσκου των τραπεζών πόσο μπορούν να δανείσουν εκ νέου και σε ποιούς. Στο μεσοδιάστημα, βέβαια, μικρομεσαίες επιχειρήσεις αλλά και ιδιώτες με έκτακτες ανάγκες θα αγωνιούν… Από αυτή τη διαδικασία θα προκύψει και το μέγεθος της «ανάγκης στήριξης» που θα έχει κάθε τράπεζα, έτσι ώστε να «επανακεφαλαιοποιηθεί» από το κράτος.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; «Εκλογές» φωνάζουν πολλοί. Εγώ, παρ’ όλον ότι βλέπω πως η κυβέρνηση έχει χάσει μεγάλο κομμάτι του λαϊκού ερείσματος, πιστεύω ότι τα πράγματα θα πρέπει να ακολουθήσουν μια διαφορετική πορεία:
1) Αυτή τη στιγμή και για το αμέσως επόμενο διάστημα θα πρέπει να πάψει κάθε συζήτηση για εκλογές. Η κυβέρνηση θα πρέπει (ίσως και με τη βοήθεια ξένων τεχνοκρατών – λέγε με «εποπτεία»!) να εκτιμήσει σωστά τη «ζημιά» και άμεσα να προχωρήσει σε στήριξη των τραπεζών. Μόνο έτσι, θα μπορέσουν οι τελευταίες να «κλείσουν σωστά» τα «βιβλία» και να προχωρήσουν στο άνοιγμα των εταιρικών και προσωπικών χρηματοδοτήσεων. Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά στην περίφημη «επανεκκίνηση» της οικονομίας που τόσο καιρό μας λέει η Νέα Δημοκρατία και άλλοι, και απλώς δεν ήξεραν τι εννοούσαν. Αν αυτό είναι δυνατόν να συμβεί πριν από Χριστούγεννα (και πάλι το τέλος του 4ου τριμήνου), θεωρητικά οι λογιστικές εγγραφές «ζημιάς» θα έρχονταν «τούμπα» από τις νέες λογιστικές εγγραφές «επαναχρηματοδότησης». Έτσι, «ούτε γάτα, ούτε ζημιά»! Τα παραπάνω μπορεί να είναι υπεραπλουστευμένα, αλλά, νομίζω, δείχνουν με καθαρό τρόπο το επείγον της υπόθεσης αυτής.
2) Μόλις επιτευχθεί η περίφημη επανεκκίνηση, τότε θα πρέπει να πάμε σε εκλογές, έτσι ώστε μια νέα κυβέρνηση με ανανεωμένη λαϊκή εντολή να αναλάβει την εφαρμογή των ήδη ψηφισμένων (και μη υλοποιημένων!) μέτρων αλλά και για να φέρει τα νέα μέτρα. Ναι, μην απορείτε. Νέα μέτρα έρχονται, ανεξαρτήτως του τι σας λένε, διότι απλούστατα κάποιος πρέπει να πληρώσει το κόστος της αναχρηματοδότησης των τραπεζών. Ποιος θα το κάνει αυτό; Το χρεωκοπημένο κράτος; Ή μήπως τα νέα δάνεια θα καλύψουν 100% αυτές τις ανάγκες;…
Το μήνυμα, κατά την άποψή μου, είναι σαφές: Γρήγορες ενέργειες τώρα, έτσι ώστε να επιτευχθεί η περίφημη «επανεκκίνηση». Υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις με πραγματικές ανάγκες και με πραγματικά σχέδια επέκτασης, οι οποίες όμως μέχρι τώρα δεν προχωρούσαν σε επενδύσεις, φοβούμενες το θολό τοπίο. Τώρα λοιπόν η κυβέρνηση πρέπει να τους δείξει ότι το τοπίο «ξεθόλωσε» και τώρα είναι η ώρα για να προχωρήσουν μπροστά. Θα ανοίξουν (ας ελπίσουμε) νέες δουλειές που θα κινήσουν το χρήμα και έτσι θα μειώσουν τις ανάγκες δανεισμού των επιχειρήσεων (μέσω της αύξησης του τζίρου) αλλά και την ανεργία. Και αυτό ακριβώς είναι η «επανεκκίνηση» σε πραγματικούς όρους.
Η κυβέρνηση πρέπει να βιαστεί, διότι άλλες ολιγωρίες δεν επιτρέπονται. Καθυστέρησε στις διαρθρωτικές αλλαγές, καθυστέρησε στις αποκρατικοποιήσεις, καθυστέρησε στη «μείωση του κράτους». Τώρα που βρέθηκε μια φόρμουλα «ανάσας» ας μην καθυστερήσει να τη μεταδώσει (ως άλλος νοσοκόμος) στον ασθενή. Οι ευθύνες της είναι μεγάλες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου