Έχω γράψει προσφάτως για την κοινωνική αλληλεγγύη, η οποία εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι απαραίτητη έτσι ώστε να βοηθηθούν αυτοί που επλήγησαν περισσότερο, αλλά και για να προστατευτεί το κοινωνικός ιστός από ακραία φαινόμενα, παρεκτροπές και δυστυχία.
Εν τω μεταξύ, ο καθένας από εμάς πρέπει να συνεχίσει να κάνει τη δουλειά του. Να παράγει και να φέρνει «αποτελέσματα». Το ίδιο πρέπει να κάνει φυσικά και η κυβέρνηση του τόπου. Πρέπει να εργαστούν οι υπουργοί από τις πολιτικές του θέσεις αλλά και οι ανώτεροι και κατώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι από τις εκτελεστικές τους θέσεις. Αυτά είναι προφανή…
Πρέπει όμως ταυτόχρονα να «εργαστούν» και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, με πρώτη και κύρια (αλλά όχι μόνη) την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Βάζω τη λέξη «εργαστούν» σε εισαγωγικά για να δείξω ότι σήμερα δεν θα ασχοληθώ με τις «τεχνικές λεπτομέρειες» της εργασίας που πρέπει να εκτελέσουν, αλλά με την έννοια της Πολιτικής Ευθύνης που σήμερα περισσότερο από ποτέ λαμβάνει και την διάσταση της Πολιτικής Αλληλεγγύης .
Σε οποιαδήποτε άλλη κατάσταση και ιστορική στιγμή της χώρας είναι γνωστό (και ως ένα βαθμό θεμιτό) τα πολιτικά κόμματα να ανταγωνίζονται μεταξύ τους και να προσπαθεί το καθένα να προσελκύσει περισσότερους ψηφοφόρους. Προφανώς, ο τελικός στόχος είναι η απόκτηση της εξουσίας (και μάλιστα αυτοδύναμα, εί δυνατόν) έτσι ώστε να προωθήσουν το δικό τους πρόγραμμα και τη δική τους πολιτική η οποία – διατείνονται ότι – θα φτιάξει ένα καλύτερο αύριο για εμάς και τα παιδιά μας. Δεν είναι φυσικά άγνωστο στη χώρα μας το φαινόμενο, στην προσπάθεια για την απόκτηση της εξουσίας (ή έστω την αύξηση της δύναμής τους) τα πολιτικά κόμματα να επιδίδονται σε ανελέητο αγώνα που μπορεί πολλές φορές να ξεπεράσει και τα λογικά όρια. Πολλές φορές ακόμα, ο ένας κατηγορεί τον άλλο για «έλλειψη πολιτικής ευαισθησίας ή υπευθυνότητας» και μάλιστα με σκληρές εκφράσεις…
Στην παρούσα συγκυρία όμως, το ζητούμενο αλλάζει: Δεν δικαιούνται πλέον να παλεύουν για την εξουσία με οποιοδήποτε όπλο και κόστος. Η πολιτική συναίνεση είναι απαραίτητη – το λένε αυτό τώρα τελευταία πολλοί – όμως θα ήθελα να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα: Είναι απαραίτητη η Πολιτική Αλληλεγγύη, έτσι όπως είναι απαραίτητη και η Κοινωνική Αλληλεγγύη που προανέφερα. Η Πολιτική Αλληλεγγύη είναι εκείνη η οποία θα «φρενάρει» (ναι, προσωρινά) τη κούρσα για την εξουσία. Θα κλείσει τα στόματα της άγονης «αντιρρησιολογίας» που ορισμένοι υιοθετούν και προσπαθούν να πληγώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Θα «κατευνάσει» τα πνεύματα που ζητούν ευκόλως την παραίτηση υπουργών ή τη διενέργεια πρόωρων εκλογών.
Η κυβέρνηση της χώρας (εννοώ το θεσμό, όχι τα πρόσωπα) χρειάζεται τη στήριξη των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων, αφού είναι πλέον προφανές ότι έχουμε ένα εθνικού μεγέθους πρόβλημα και όχι ένα ΠΑΣΟΚικό ή ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ή ΑΛΛΟΚΟΜΜΑτικό πρόβλημα.
Πρέπει τώρα οι πολιτικές δυνάμεις να έλθουν κοντά με τον αντίπαλό τους για να αντιμετωπίσουν μια κοινή απειλή. Μετά, όταν η απειλή θα έχει περάσει… έχουν όλο τον καιρό να ανασυνταχθούν και να ξανα-φαγωθούν, όπως έκαναν από την απελευθέρωση του Έθνους και μετά… εκτός κι αν πάρουν κανένα χρήσιμο μάθημα στο ενδιάμεσο!
Πρέπει τώρα οι πολιτικές δυνάμεις να σταθούν αλληλέγγυες γύρω από την κυβέρνηση και να τη βοηθήσουν με ό,τι μέσα διαθέτουν να ξεπεράσει (ξεπεράσουμε) αυτή την κρίση. Ο λαός θα το αντιληφθεί αυτό και στις πρώτες εκλογές που θα γίνουν έξω από τη βαριά σκιά της κρίσης, θα ανταμείψει αυτούς που στάθηκαν ψηλά στην εθνική προσπάθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου