Η πορεία μετά το «ΝΑΙ»

Τούτο το blog έχει μείνει σιωπηλό για σχεδόν δύο χρόνια τώρα. Υπήρχαν άλλα θέματα που είχα να ασχοληθώ ή δεν υπήρχαν τα κατάλληλα θέματα! Σήμερα, σπάει τη σιωπή του γιατί έχει μαζέψει μερικά πράγματα που θέλει να πει. Να τα απευθύνει κυρίως στους κυβερνόντες αλλά και στους κάθε λογής αναγνώστες του. Έναυσμα, όπως θα περίμενε κανείς, είναι το αυριανό δημοψήφισμα. Καλός λόγος για να σταματήσει κανείς να σιωπά και να αρχίσει να μιλά. Ακόμα καλύτερος λόγος για να αρχίσει να σκέφτεται!

Κατά την άποψή μου λοιπόν το αυριανό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος πρέπει να είναι το ΝΑΙ. Στηρίζω αυτή την άποψη με κριτήρια αγνά καθώς – είναι βέβαιο – με ενδιαφέρει μόνο το καλό της χώρας και των επόμενων (και προηγούμενων) γενεών. Δεν έχω να κερδίσω τίποτα, ούτε και είμαι πολιτικάντης. Ούτε και βαλτός από κάποιο αφεντικό. Γι’αυτό η σκέψη μου είναι καθαρή και την εκφράζω εδώ, όχι μόνο ως γνώμη αλλά και ως εντολή προς τους διοικούντες αυτή τη χερσόνησο. Και αυτή τη φορά, αξιώνω να με (μας) ακούσουν και να εκτελέσουν την εντολή μου (μας).

Εάν λοιπόν υπερψηφιστεί το ΝΑΙ, τότε αυτό θα είναι μια σαφής εντολή προς τη σημερινή κυβέρνηση ότι ο Λαός θέλει αλλαγή πολιτικής και γρήγορη συμφωνία με τους δανειστές. Νομίζω ότι σε αυτό συμφωνούν ακόμα και υποστηρικτές του ΟΧΙ. Η πορεία των πραγμάτων πρέπει να είναι συγκεκριμένη:

1.       Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας αναγνωρίζει ότι ο Λαός δεν επικροτεί το μέχρι τώρα χειρισμό της κατάστασης ούτε και του δίνει εντολή να συνεχίσει την ίδια πορεία. Η εντολή δεν πρέπει να παρερμηνευτεί ως εντολή για νέες εκλογές!

2.       Τη Δευτέρα συγκεντρώνει τους πολιτικούς αρχηγούς της αντιπολίτευσης του συνταγματικού τόξου και δηλώνει αυτή την αναγνώριση. Τι μεγάλη στιγμή για έναν (ειλικρινή όπως θέλει να εμφανίζεται) πολιτικό! Να παραδεχτεί τα λάθη του και να ζητήσει βοήθεια από άλλες πολιτικές δυνάμεις (=μερίδα του λαού) του τόπου. Η ιστορία θα δικαιώσει μια τέτοια αναμφισβήτητα τίμια στάση.

3.       Μαζεύονται όλοι μαζί υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (για τον όποιο, να, ήρθε η ώρα να παίξει τον ουσιαστικό του ρόλο) και να συμφωνήσουν ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίσει αλλά και ότι δεν τίθεται θέμα εκλογών.

4.       Να σχηματιστεί άμεσα μια κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (από την παρούσα Βουλή, προφανώς) με Πρωθυπουργό ένα πρόσωπο αναγνωρισμένο και επιλεγμένο από την πολιτική, οικονομική (και πνευματική;) ελίτ της χώρας. Αυτό το πρόσωπο και όλα τα σημαντικά γύρω από αυτό, δεν μπορεί να είναι ούτε τραπεζίτες, ούτε τέως έμπιστοι του Α ή Β πολιτικάντη, ούτε «λογιστάκοι». Πρέπει να είναι πρόσωπα με γνώση και υπερηφάνεια που θα συσπειρώνουν το Λαό στο όνομα της Εθνικής Ενότητας και όχι στο όνομα της Χ ή της Ψ κομματικής σημαίας.

5.       Έναν από τους κεντρικούς ρόλους στη νέα κυβέρνηση θα παίξει η Νέα Δημοκρατία, οπότε ο κ. Σαμαράς θα κληθεί να μας δείξει τι εννοεί όταν λέει «η πατρίδα». Θα δουλέψει πραγματικά για το καλό της λέξης που ο ίδιος εισήγαγε έντονα στον πολιτικό λόγο («πατρίδα») ή θα βρει ευκαιρία να «λιώσει» (αν μπορέσει) το θανάσιμο αντίπαλο ΣΥΡΙΖΑ;

6.       Η νέα κυβέρνηση μπαίνει σε ένα αεροπλάνο, στρατοπεδεύει στις Βρυξέλες, μπαίνει σε ένα δωμάτιο και δεν βγαίνει αν δεν καταλήξει σε συμφωνία με τους δανειστές και τους λοιπούς Ευρωπαίους. Χρειαζόμαστε λευκό καπνό από την Καπέλα Σιξτίνα!

7.       Η χώρα λαμβάνει την οικονομική βοήθεια που συμφωνήθηκε και παίρνει το δρόμο για τις μεταρρυθμίσεις (σε επόμενο post σκοπεύω να μιλήσω για αυτές αναλυτικότερα…)

Αν θέλουμε να έχουμε τα πόδια μας στη Γη, πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτός είναι ο δρόμος προς τα εμπρός. Ο δρόμος που διασφαλίζει και εθνική ομοψυχία αλλά και συμφωνία με τους δανειστές. Μα, θα πουν πολλοί, η συμφωνία αυτή αποκλείεται να είναι επωφελής για τη χώρα. Θα είναι σκληρή και θα φέρει νέα υφεσιακά μέτρα. Θα συμφωνήσω στο δεύτερο, αλλά θα διαφωνήσω με το πρώτο. Πρέπει να ξυπνήσουμε και να δούμε την πραγματικότητα που έχουμε μπροστά μας (αργότερα θα ασχοληθούμε και με αυτό που έχουμε πίσω μας, δηλαδή με το ποιος ευθύνεται για την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, αλλά όχι τώρα! Τώρα έχουμε κάτι σημαντικότερο να κάνουμε).

Θα συμφωνήσω λοιπόν με αυτούς που λένε ότι τα νέα μέτρα θα είναι σκληρά και μάλιστα πιο σκληρά από αυτά που συζητούσε η προηγούμενη κυβέρνηση και με το mail Χαρδούβελη. Θα διαφωνήσω όμως με την άποψη ότι δεν θα είναι επωφελής για τη χώρα, διότι – απλά και κυνικά – «το μη χείρον βέλτιστον». Η όποια συμφωνία προκύψει μετά από το ΝΑΙ θα είναι και μόνη βιώσιμη μεσο-βραχυπρόθεσμα. Και αυτήν πρέπει να την πάρουμε, να μην την κλωτσήσουμε.

Βεβαίως, έχει δίκιο ο κ. Τσίπρας που λέει ότι συμφωνία για χρηματοδότηση και νέο μνημόνιο δεν είναι αποδεκτά χωρίς ταυτόχρονη λύση για το χρέος. Απλούστατα, φτάσαμε στο σημείο όπου η λύση για το χρέος δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονη με τα υπόλοιπα. Θα πρέπει πρώτα να διασφαλίσουμε την ύπαρξη της χώρας και να συζητήσουμε τη βιωσιμότητα του χρέους αργότερα.

Η άποψη του ΟΧΙ είναι εν πολλοίς μια συναισθηματική απάντηση η οποία προτάσσει το ζήτημα της εθνικής υπερηφάνειας (θέμα διόλου αμελητέο, φυσικά) αλλά πρώτα πρέπει να διασφαλίσουμε τη συνέχεια της χώρας και μετά να κοιτάξουμε πώς θα ανακάμψουμε και οικονομικά και συναισθηματικά. Δεν θα συνεχίσω με περισσότερη ανάλυση του ΟΧΙ. Ίσως να το κάνω κάποια άλλη στιγμή αλλά κλείνω αυτό το «γράμμα» λέγοντάς σας ότι είναι προτιμότερο σε αυτή την εκλογή να ψηφίσουμε με το μυαλό και όχι με την καρδιά.

Καλή Φώτιση!